Η Συγγνώμη

Η Συγγνώμη

-Θεια Θοδώρα! Θεια Θοδώρα!

-Μα Λένα , δες ποιος φουνάζι’.

Η Λένα κόρη της κυρά Θοδώρας πήγε να δει ποιος φωνάζει. Δυο εννιάχρονα κορίτσια της Γ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου κρατώντας ένα μεγάλο βιβλίο στα χέρια τους, εξήγησαν στην κυρά Θοδώρα , που εν τω μεταξύ βγήκε και αυτή να δει, ότι η δασκάλα τους, η κ. Πέπη, τις έστειλε να βρουν τον κυρ Γιώργο, τον άνδρα της κυρά Θοδώρας, να υπογράψει στο βιβλίο που κρατούσαν και στη θέση που τους είπε η δασκάλα τους. Ο κυρ-Γιώργος όμως δεν ήταν στο σπίτι και έτσι τα κορίτσια επέστρεψαν άπρακτα.

Τι ήταν όμως αυτό που έπρεπε να υπογράψει ο κυρ Γιώργος;

 

Η κ.Πέπη με μαθήτριες στο σσχολείο Γεμιστής 

Ένα πρακτικό, όπου η Δ/ντρια κ. Πέπη απεφάσισε να μειώσει τη διαγωγή του γιου του κυρ-Γιώργου, Λάκη, για ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντί της.

Ο Λάκης ήταν μαθητής της Δ΄ τάξης με δάσκαλο τον  κ. Χαριτάκη, που δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με τη δ/ντρια. Αυτό ήταν εμφανές σε όλους τους μαθητές, καθώς με αφορμή διάφορα περιστατικά η μεν κ. Πέπη έδειχνε ποιος διοικεί το Σχολείο, ο δε κ. Χαριτάκης δεν ήθελε να αποδεχθεί την εξουσία της. Αυτό είχε σαν συνέπεια και οι μαθητές των μεγάλων τάξεων να παίρνουν θάρρος και να μη πειθαρχούν εύκολα στη διευθύντρια.

Έτσι λοιπόν και ο Λάκης, όταν πληροφορήθηκε ότι η κ. Πέπη τιμώρησε την εξαδέλφη του Συρμούλα,  τής πήρε το τόπι της, και το έκρυψε στο συρτάρι του γραφείου της, αμφισβήτησε το δικαίωμα της δασκάλας να επιβάλει αυτήν την τιμωρία. Το απόγευμα που ήταν επιμελητής, δεν έχασε χρόνο. Πήγε στην αίθουσα της κ. Πέπης, τράβηξε το συρτάρι του γραφείου της και αποκατέστησε την τάξη παίρνοντας το τόπι της εξαδέλφης του.

Την άλλη μέρα η κ. Πέπη διαπίστωσε την απουσία του τοπιού και δεν άργησε να πληροφορηθεί ποιος ήταν ο δράστης. Κάλεσε αμέσως τον Λάκη στο γραφείο της και παρουσία της νηπιαγωγού, κ. Ερασμούλας, κρατώντας μια βίτσα στο χέρι απαιτούσε εξηγήσεις για το τόλμημα και το θράσος του να ανοίξει το συρτάρι του γραφείου της και να αναιρέσει τις ενέργειές της ως δασκάλας και διευθύντριας.

Ο Λάκης όχι μόνον δεν πτοήθηκε, δεν έβαλε τα κλάματα, αλλά με περισσό θράσος και ιταμότητα ύψωσε τη φωνή του.

-Κι ποια είσι συ που πήρις του τόπι σ’ ’ξαδέλφης μ’; της είπε

Άστραψε και βρόντησε η κ. Πέπη. Κοκκίνισε από το θυμό της. Ένα παιδαρέλι να τής μιλάει έτσι. Η εξουσία της σε απόλυτη αμφισβήτηση. Σήκωσε τη βίτσα που κρατούσε στο χέρι της και ετοιμάστηκε να την προσγειώσει στο πρόσωπο, στην πλάτη, στα χέρια  του Λάκη. Εκείνος απτόητος την άρπαξε , την έφερε στο γόνατο, και την έκανε κομμάτια, προς μεγάλη έκπληξη, τόσο της ίδιας, όσο και της κ Ερασμούλας.

Ο Λάκης επέστρεψε τροπαιοφόρος στην τάξη του. Ο δάσκαλός του δε ζήτησε να μάθει λεπτομέρειες. Μόνο απλά τον ρώτησε, τι της είχε κάνει. Κάθισε στο θρανίο του και συνέχισε το μάθημά του ως να μην είχε συμβεί τίποτε. Δεν έμαθε ποτέ αν τελικά η κ. Πέπη επέμεινε στη μείωση της διαγωγής. Μάλλον δεν έδωσε συνέχεια, αφού θα έπρεπε να συμφωνήσει και ο δάσκαλος των μεγάλων .

Μεγάλωσε ο Λάκης. Σπούδασε και έγινε εκπαιδευτικός. Η συμπεριφορά του χαράχτηκε στη μνήμη του ως ένα μελανό σημείο της ζωής του. Δεν μπορεί μέχρι σήμερα να εξηγήσει πως ένα δεκάχρονο παιδί ενήργησε μ’ αυτό τον τρόπο.

Έστω και τώρα εκφράζει τη βαθιά  λύπη  και τη συγγνώμη του για το συμβάν.

( Το περιστατικό συμβαίνει στα τέλη της δεκαετίας του 1950 στη Γεμιστή –Αρχαία Δύμη)

Καψίδης Ναθαναήλ