Αρβανίτικο μοιρολόγι

Πριν μερικά χρόνια ζήτησα από τη  μάνα μου, Καψίδου Θεοδώρα, να τραγουδήσει κάτι αρβανίτικο. Ι

Μου είπε ένα μοιρορολόγι που στιχουργήθηκε από τις θείες της μάνας μου στο Ιμπρίκ τεπέ (Κιουτέζα- Ιμβρασσό) της Ανατολικής Θράκης, για έναν ξάδερφό τους, Θανάση, που πέθανε καθώς επέστρεφε από το Νoσοκομείο της Μακράς Γέφυρας .

Θανάσ’ ζοκ εσκρούαρ’

Θανάσ’ζοκ εσκρούαρ

Ν’ μπρέκ τεκ ρει Μπουλιούαρ

Ιπαλιούαρ’ ιπαντρούαρ

Ρόμπατ ριν’παλιούαρ

Θανάσ’ Τζιότζι κα μισιάν’

Γκρεφ’ ω  θανάσ’

Γκρεφ πα χάιντ’

Τ’ βέτε πο κ΄μπ’τα σ’μ’μπάν

 

 

Θανάση  γιέ μου όμορφε

Θανάση  γιέ μου όμορφε

Είσαι θαμμένος στο βουνό

Άπλυτος και ανάλλαχτος

Τα ρούχα σου κάθονται διπλωμένα

Θανάση ο Γιώργος έχει αρραβώνα

Ω Θανάση σήκω

Σήκω και πήγαινε

Να πάω μα δε με κρατάνε τα πόδια